Mijn naam is Janna Pronk, Dialyseverpleegkundige en ik werk al 25 jaar in het UMCU.
Werken op Aruba was een lang gekoesterde wens van mij. En na zoveel jaar trouwe dienst was ik erg toe aan afwisseling. Ik had zin om in een nieuwe situatie, woon/leef omgeving, collega’s, patiënten en machines te duiken. Nu waren de omstandigheden eindelijk daar toen Healthz mij dit avontuur voorstelde. Er bleken meerdere verpleegkundigen tegelijkertijd via Healthz op Aruba te starten wat maakte dat het delen van deze ervaring heel makkelijk zou worden. Heel gezellig natuurlijk maar alleen eropuit trekken vind ik geen probleem en doe ik ook graag.
1 januari ging het gebeuren. Vliegen naar mijn nieuwe leven. Bij aankomst was het al snel donker maar de warme wind is heel verwelkomend! Mijn auto stond al klaar en het appartement was ook makkelijk te vinden. Mijn huisje ligt zo leuk en het is nu al gezellig met andere verpleegkundigen in mijn omgeving. Het is dus heel gebruikelijk om met andere verpleegkundigen nog even bij elkaar te zitten om te kletsen. Zo kwam ik erachter dat iemand hier al voor een 8ste keer is! Deze eerste nacht gaf niet veel slaap en ik was ook veel te vroeg wakker. Op zich prima want ik had er zin in en had toch genoeg te doen. Boodschappen, geld pinnen, (in US-dollar en Arubaanse Florine) papierwerk compleet maken en een bezoekje brengen aan het HOH.
Eenmaal aangekomen in het HOH ben ik via HR naar de kledinguitgifte gestuurd en er werd alvast een toegangspasje voor mij gemaakt. Daarmee doorkruisten we vanmorgen het pand van HOH al behoorlijk. De dialyse-afdeling ligt buiten het ziekenhuis, met een eigen opgang. Dit blijkt heel handig te zijn voor het komen en gaan van dialysepatiënten. Al lijken de machines een uitdaging: het Amerikaanse model van Fresenius staat er met 3 varianten. Oud, minder oud en redelijk nieuw. Even leuk om te vermelden dat dit pand is vernoemd naar dr. Horacio Oduber (1862-1935). Dit was de eerste Arubaanse medicus en had een praktijk aan huis. Omdat er veel armoede bij het volk was kreeg de dokter vaak een natura betaling of hij kreeg voer voor zijn paard.
Waar ik naar uit had gekeken is in de ochtends eventjes in de zee te springen. Ik ga samen met Elise (wordt eencollega hier op het eiland) die kant op… Er gaat niets boven de ochtendzon over het witte zand met zo’n aangename zee. Ik heb daar en op dat moment besloten dat dit vaker gaat gebeuren! Een kleine wandeling bracht mij op het pad van leguanen, in het geheel niet bang voor mensen zodat we elkaar wat aankeken.
Een rondje toeren brengt mij bij een bijzondere rotsformatie. Het is als een Ayers Rock in het klein, dit belooft heel wat moois! Op het Arashi strand heb ik me verwonderd over de vogels. Pelikanen komen hier veel voor, er valt dan ook veel te eten voor ze. Hier en daar een fluitconcertje van de oranje visdief vind ik ook wel de moeite waard om te delen. Dan heb ik de natuurlijke baai, Baby Beach, ontdekt die volledig ondiep is en waar je prachtig kan snorkelen. Vergeet vooral de monding niet waar de vissen een schuilplaats hebben gevonden. En als je Tres Trapi nog mee kan pakken, doen! Het is als zwemmen in een aquarium en heb ik wederom besloten om meer tijd hieraan te besteden. Er zijn hier veel kitesurfers, er is een cactusbos, een grot en ik heb het NP Arikok gezien. Wat een bijzonder eiland…
Mijn zoon Wouter heeft een weekje vrij gekregen om mij de eerste week te vergezellen. Heel fijn aangezien Wouter zijn verjaardag hier zal vieren. Zijn KLM-vlucht kwam via Bonaire binnen én hij heeft Curaçao een beetje kunnen zien liggen. Hoewel het bij aankomst bij het appartement alweer donker was zijn wij nog doorgegaan naar de zee om het eiland te begroeten en de voeten op te frissen. Morgen kan hij wennen en is het mijn 1e werkdag!
Week 1 op een nieuwe werkplek is even inkomen. Naast de verschillende dialysemachines is het ook kennis maken met het computersysteem. Wat mij zeker opvalt is dat men het beste maakt van wat zich voordoet. Niet alleen collega’s, zeker ook de patiënten. De Arubaanse cultuur beleeft het ziekzijn heel anders dan in Nederland. Er wordt meer geaccepteerd, minder geklaagd, er is vaak muziek te horen op de afdeling en er wordt veel gelachen. Helaas is de gezondheid van de patiënten er slechter aan toe dan in Nederland. Na verloop van weken begon ik iets meer te begrijpen van hun bestaan.
Ondertussen gebruikt mijn zoon zijn tijd hier goed en daar past parasailen ook bij. En ik mocht een keer mee! Dit is een ervaring die ik zeker kan aanraden. Hoe kalm het zeil ons achter de boot omhoogtilt…. Als kinderen zo blij schommelen we boven de zee en zien wij de kuststrook in panorama. Het water beukt hard tegen de kust en tussen de stenen liggen prachtige exemplaren oud koraal. Aan het einde van deze dag zijn Wouter en ik uit eten geweest naar een bijzonder restaurant: een open pand waar héle verse vis wordt geserveerd. Echt heerlijk!
Mijn andere 2 zoons Maarten en Casper zijn ook samen een week op Aruba geweest toen hun studie het toeliet. En mijn man is 2 weken geweest. Dat maakt dat ik dit avontuur kan delen met alle gezinsleden. Uiteindelijk heb ik samen met mijn man een citytrip naar Bogota ingepland. Een heerlijke afwisseling op het tropische eiland. En heel gemakkelijk want dit eiland blijkt een goed vertrekpunt te zijn voor dit soort uitstapjes. Zuid- of midden Amerika en de VS, en andere waarnemers hier maken er soms gebruik van.
Wat heb ik genoten van deze tijd; het was echt een working-holiday. Dit prachtige, zonovergoten eiland in het hart van de zuidelijke Caribbean verwarmt je hart en stimuleert de zintuigen. Het is soms een beetje kneuterig en zelfs al wil je naar de kapper is dit wel even zoeken maar de bevolking is buitengewoon gastvrij en zij verwelkomen toeristen met tropische warmte. Je komt in aanraking met veel verschillende patiënten en de diensten zijn nooit hetzelfde. Tijdens de werkweek kon ik deel uitmaken van de lokale en heel gemixte bevolking. Naast zon, zee en strand en een Healthz-borrel is er zoveel meer om te ontdekken. Dat doen we als waarnemers ook en benutten wij de mogelijkheden goed. Enkele Arubaanse collega’s willen de dag goed beginnen en nodigen ons uit. Met hen zien we soms vanaf onverwachte plekjes. Elke avond zitten er mensen buiten op de veranda en aanschuiven is heel normaal. Het is wat ze zeggen: One Happy Island!