Patricia Beentjes werkte al zes keer op Aruba als SEH en IC verpleegkundige. Je kunt haar met recht een ervaringsdeskundige noemen op het gebied van korte waarnemingen bij het Dr. Horacio E. Oduber Ziekenhuis. Patricia schreef voor ons een blog over haar ervaringen.
Hoi, ik ben Patricia Beentjes en werk als IC en SEH verpleegkundige in het Spaarne Gasthuis in Hoofddorp en Haarlem. Ik heb daar een mooie duobaan, waarbij ik elke maand van afdeling wissel. Op het moment van schrijven ben ik 9 jaar IC- en 5 jaar SEH verpleegkundige.
Een heel jaar werken op Aruba? Nee, dat durfde ik niet aan.
Marjolijn Vlaar (oprichtster van Healthz) heb ik als collega leren kennen in het Spaarne Gasthuis. Eerst als collega’s op de afdeling Chirurgie en later werkten we samen op de ICU. Marjolijn en ik hebben altijd contact met elkaar gehouden. Op een dag vroeg ze mij of ik het leuk zou vinden om een maand op Aruba te werken. In die tijd kon je alleen voor 6 tot 12 maanden in het ziekenhuis terecht. Korter kon echt niet. Ik ben een familiemens en vind het soms lastig om dingen los te laten…om zo’n lange tijd te vertrekken wilde ik niet. Wat is een jaar nou eigenlijk, denk je? Maar om zo ver weg te zitten, leek het voor mij heel lang.
Dus toen Marjolijn voorstelde om voor een maand naar Aruba te vertrekken, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Samen met nog twee collega’s ging ik in september 2013 voor het eerst naar Aruba om in het Dr. Horacio E. Oduber op de Spoedeisende Hulp te werken. Het was zo leuk om dat met nog twee collega’s te kunnen doen. Wat was het de eerste keer spannend! Niet wetende waar je terecht komt, waar je naartoe moet, waar je verblijft, hoe de mensen daar zijn, of het werken anders is, noem maar op…
Ieder jaar een maand (of twee) terug naar ‘mijn’ ziekenhuis.
Inmiddels ben ik in de afgelopen vijf jaar al zes keer via Healthz Zorgprofessionals naar Aruba geweest. Een paar keer voor een maand en de andere keren voor ruim twee maanden. De eerste vijf keer heb ik op de Spoedeisende Hulp gewerkt en ik ben net terug van een waarneming op de Intensive Care. Allebei mooie afdelingen waar ik veel gezien en geleerd hebt. Je ziet veel overeenkomsten, maar ook hele andere casussen dan wij gewend zijn in Nederland. Het Dr. Horacio E. Oduber is het enige ziekenhuis op Aruba, dus je krijgt alles mee wat er op het eiland gebeurt. Het is niet zoals in Nederland waar de specialismen gecentreerd zijn per ziekenhuis of locatie. Heel erg goed voor je skills en ervaring, maar het is ook fijn om alle ervaring die je in de jaren hebt opgedaan daar weer toe te kunnen passen.
Vertrouwen op je klinische blik.
Mijn klinische blik waar ik in Nederland altijd zo op kan vertrouwen, heeft me daar wel eens in de steek gelaten. Dat maakte me in het begin nog wel eens onzeker. Dit komt door de totaal andere presentaties van patiënten. Iedereen kreeg in de triage een kleurcode rood of oranje, maar na de triage konden deze patiënten ‘gewoon’ naar buiten lopen alsof er niets aan de hand is. Na zoveel waarnemingen weet ik hier nu gelukkig goed mee om te gaan!
PLB-uren, onbetaald verlof, extra diensten. Zo maak ik mijn vertrek mogelijk.
Hoe ik het werken op Aruba elk jaar naast mijn vaste baan in Spaarne Gasthuis regel? Mede door mijn leidinggevenden en collega’s van de ICU en de SEH. Ik ben elke keer weer heel blij en dankbaar dat ze mij dit gunnen. Ik ga toch ruim twee maanden weg. Het scheelt wel dat ik op twee afdelingen werk, dus ze missen mij ieder maar een maand. Elk vertrek naar Aruba vul ik weer anders in. Zo heb een keer mijn PLB-uren ingezet en mocht het uitkomen op de afdeling dan neem ik ook wel eens onbetaald verlof op. Meestal vul ik zo’n periode echter met extra gewerkte uren. Tegenwoordig kan je natuurlijk elke dag werken, dus ik werk vaak twee extra diensten per maand. Die dagen spaar ik op en gebruik ik voor de Aruba periode. Dit alles gaat in goed overleg met mijn leidinggevenden, evenals de periode waarin ik vertrek. Het moet roostertechnisch natuurlijk wel kunnen.
Arubanen zijn hele lieve en warme mensen.
Dat komt heel duidelijk in het ziekenhuis naar voren. Vooral de laatste keer op de ICU heb ik dat heel sterk ervaren. Als patiënt is het niet alleen de familie die er voor je is, maar ook vrienden, buren en kennissen. Iedereen staat voor je klaar en komt even groeten of bidden. Heel mooi om te zien!
Op het eiland spreken ze vier talen! Nederlands, Engels, Spaans en Papiamento. Of ik na zes keer Aruba al Papiaments spreek? Ik heb totaal geen talenknobbel en blijf het nog steeds lastig vinden. Inmiddels ken ik heel veel woorden en kleine zinnetjes en in gesprek kom ik een heel eind. Begrijpen en verstaan van de taal gaat goed, maar spreken is soms nog lastig. Healthz biedt sinds kort, voordat je naar de Caribbean vertrekt, een basisles Papiamento aan! Echt heel leuk en goed om die te volgen. Zelfs na vijf keer op Aruba had ik er nog wat aan. De Arubanen vinden het erg leuk als je je best doet om de taal te spreken. Een goede binnenkomer dus!
Aruba voelt inmiddels als mijn tweede thuis.
Wat doe ik in mijn vrije tijd op Aruba? Naast een 40-urige werkweek heb je ook tijd om te genieten. Aruba is niet groot, niet groen, maar heeft echt fantastisch mooie stranden! En ik ben dol op het strand! Ieder strand op het eiland is weer anders en heeft zo zijn charmes. Er zijn een paar mooie plekken om te snorkelen, iets wat ik ook graag doe. Naast het strand bezoeken sport ik, ga ik geregeld een hapje eten of op stap. Elke keer weer ontmoet je zoveel leuke nieuwe mensen en collega’s. Ondertussen is Aruba wel een beetje mijn tweede thuis geworden. Als ik uit het vliegtuig stap dan ‘ben’ ik er weer……een heerlijk gevoel geeft dat! Alles mag en niks moet. Afgezonderd van het werken dan, want daar kom je uiteindelijk voor.
Masha Danki voor het lezen van mijn blog. Ik wil tegen iedereen zeggen dat als je in de gelegenheid bent om deze uitdaging aan te gaan…doen, doen, doen!!
Ayo,
Patricia Beentjes
