Ontmoet Anja, een geweldige ICU en SEH Verpleegkundige die momenteel via Healthz werkt in het St. Maarten Medical Center (SMMC) op Sint-Maarten. Samen met haar man besloot Anja via Healthz een mooi avontuur aan te gaan en te werken en wonen op Sint-Maarten. In haar blog deelt ze haar ervaringen.
Dáár gingen we dan eindelijk! Via Healthz een mooi avontuur aangaan en wonen/ werken op Sint-Maarten. Dankzij mijn collega’s in het ziekenhuis, die ook naar de Caribbean zijn geweest, kreeg ik mooie referenties en hadden wij ineens besloten om de knoop door te hakken. Er zijn voor ons geen grote obstakels om dit niet te realiseren. Voor mij en mijn echtgenoot leek de tijd rijp te zijn, kinderen zijn al volwassen, ik zit nog volop in het vak en wij zijn beide altijd in om iets nieuws te proberen en andere mensen en culturen te ontmoeten. Mijn man had een aantal zeer drukke productieve jaren achter de rug en was wel toe aan een “pré pensioen” zoals hij dat noemde. We hebben getracht ons voor te bereiden door middel van het lezen over de geschiedenis van het eiland en van alles anders wat we konden vinden.
We kwamen 3 dagen voordat ik zou moeten beginnen aan op Sint-Maarten. Een zonnig en rumoerig eiland met vriendelijke mensen met hun zangerig Caraïbisch Engels. Mensen die elkaar in het drukke verkeer voorrang geven en bedanken door 2x te toeteren. Heel anders dan in Nederland, waar het lontje bij de meesten korter dan kort is en waar er bij het minste of geringste gescholden of erger wordt. Het werken hier in het SMMC leert me veel over mezelf en hoe ik in mijn werk sta, maar ook dat het me laat zien dat het anders kan en dat dat ook goed is.
Wij zijn onze sleutels voor het appartement gaan halen in het SMMC alwaar ik allervriendelijkst werd ontvangen door de mevrouw van facility die daar na werktijd nog aanwezig was en dat heel normaal vindt. We hebben een fijn appartement gekregen in een complex waar een elektrisch hek voor het terrein is zodat ongewenste bezoekers niet welkom zijn. Het appartement is ingericht en zelf hebben we de voor ons benodigde parafernalia, zoals bijvoorbeeld een koffiezetapparaat, aangeschaft. Er is zelfs een kleine sportruimte op het complex en de conciërge bracht ons heel vriendelijk 2 tuinstoelen omdat hij had gezien dat wij graag buiten op ons balkon zitten (we zaten op onze eetkamerstoelen).
Het ziekenhuis is niet te vergelijken met een ziekenhuis in Nederland. Dat ga ik dan ook niet doen, want dat zou een oneerlijke vergelijking zijn. Het is een oud, Caraïbisch klein ziekenhuis, gebouwd in een vierkant met een mooie binnentuin. Alles is wel gedateerd en aan vervanging toe, maar het heeft charme. Er wordt momenteel wel gebouwd aan een nieuw ziekenhuis. Overal waait er een tropisch briesje door de gangen, want die zijn gedeeltelijk open, en dat maakt dat je in je lunchpauze lekker even buiten kunt zitten. Alles is anders: materialen, werkwijze en omgang met elkaar. Dit doet denken aan de tijd dat ik begon als verpleegkundige. Men werkt nog met papieren statussen, ondanks dat er een EPD is waarin men werkt. Vanuit daar wordt alles geprint omdat dit makkelijker is voor de dokters. Veel Caraïbische personen, met name mannen, zijn “non-compliant” wat hun medicatie betreft. Wat je niet ziet of voelt, is er niet en dat resulteert in een grote groep redelijk jonge mensen met DM, vaatproblematiek (veel amputaties en wonden die ik sinds de jaren ’80 niet meer heb gezien!), (NON) STEMI’s, CVA’s, COPD, OSAS. De thuis CPAP-machines gaan hier als warme broodjes over de toonbank. Maar mocht zo’n apparaat het begeven, dan gebruikt men het gewoon niet meer. No problem. Mensen hebben naar mijn idee een behoorlijk fatalistische levensinstelling en nemen de dingen zoals ze komen. Gelukkig zijn er veel materialen aanwezig en andere die er minder of niet zijn, daar ga je creatief mee om. Ik vind dat heerlijk!
Wat ik nu kan concluderen is dat dit ziekenhuis om mensen draait. Mensen die voor elkaar zorgen, veel lachen en plezier hebben, en roeien met de riemen die ze ter beschikking hebben gekregen. Het feit dat de verpleegkundig manager in het weekend in zijn vrije tijd de afdelingen bezoekt om te kijken of alles goed gaat en of je je als verpleegkundige, die hij allemaal bij naam kent, comfortabel voelt in je werk, vind ik fantastisch. Dat laat mij zien dat het belangrijk is dat je je als manager zichtbaar maakt en menselijk opstelt, iets waar we in Nederland veel van zouden kunnen leren.
Het werken hier is heel fijn en het is een heerlijk leven. Dit is de ervaring waarvan ik verwacht dat ik er nog jaren met veel plezier en warmte op terug zal kijken. Mijn advies? Ga! Doe het! Vraag Healthz naar de mogelijkheden en ga het avontuur aan!
Anja is echt een verhalenverteller. Ze schrijft kleine verhaaltjes en heeft al eens een boekje uitgebracht. Ook kun je haar verhaaltjes op Facebook lezen op Zr.sits Hersenspinsels.
Heb jij ook interesse om bij Healthz te komen werken? Neem dan eens een kijkje naar onze vacatures of stuur ons een mailtje op info@healthz.eu.