Toen Patrick Nomden bij ons op kantoor langskwam wisten we het meteen: Patrick past perfect bij St. Eustatius en hij gaat absoluut het maximale uit zijn waarneming halen. Niets was minder waar! Deze ‘allround nurse’, zoals hij zelf zegt, schreef voor ons een blog over het leven en werken op Statia. En wij zijn beretrots op hem!
Daar vertrok ik dan op 14 oktober naar St. Eustatius oftewel Statia, om te gaan werken als verpleegkundige in het Queen Beatrix Medical Center. Niets vermoedend wat me de komende maanden te wachten zou staan. Ik zeg mijn baan in Nederland op en vertrek voor onbepaalde tijd naar het buitenland om een combinatie te maken tussen werken als verpleegkundige en backpacken.
Werken als allround nurse op Statia.
Mijn eerste stop is Statia en daar blijf ik 4 maanden. Ik had zelf nog nooit van St. Eustatius gehoord. Er ging een avontuurlijk gevoel door mij heen toen ik het vliegtuig instapte, nu gaat het echt beginnen. Via St. Maarten vloog ik met een klein propeller vliegtuigje in een half uurtje naar Statia.
Statia is een eiland met 3200 inwoners en heeft een oppervlakte van 21 km2. De voertaal is Engels. Doordat het zo’n klein eiland is, kent iedereen elkaar. Toen ik hier aankwam hoefde ik mij in het begin bijna nooit voor te stellen, veel locals wisten al van mijn komst. Nu ik hier nu 4 maanden ben, heb ik zowel privé, als op het werk heel veel mensen leren kennen.
Iedereen is zo vriendelijk!
Op straat is de sfeer altijd heel gemoedelijk. Iedereen zwaait of toetert naar elkaar en maakt een praatje. Als ik soms onderweg ben, kom ik altijd bekenden tegen waar ik een praatje mee maak. Dit geeft een dorpsgevoel. Op straat lopen geiten, stieren, koeien, ezels en kippen. Ik heb geregeld in de auto moeten toeteren als er weer een kudde dieren de weg blokkeerde.
Doordat het zo klein is, is er bijna geen scheiding tussen de patiënten en mijn vrienden. Als ik bijvoorbeeld op vrijdag naar the happy hour van het eiland ga, komen regelmatig patiënten naar mij toe die me bedanken of een update geven over hun medische toestand. Ondanks dat het zo klein is heb in 4 maanden tijd heel wat mooie feestjes meegemaakt. Vooral tijdens Statia day (wat een feest van een week is) heb ik genoten.
De onderwaterwereld is hier ongelofelijk mooi!
De natuur op Statia is onwijs mooi, zowel boven- als onderwater. Ik heb dan ook heel wat mooie duiken gemaakt. De koralen zijn hier heel mooi, vol met vissen, stingrays en schildpadden. Als je geluk hebt kom je soms een haai tegen. Ook het snorkelen is heel fijn, vooral na een dag te hebben gewerkt. Samen met een vriend gingen we regelmatig snorkelend op jacht naar kreeft. Dan hadden we een heerlijk zelf gevangen maaltijd. Ook boven water is de natuur schitterend. Het eiland heeft een inactieve vulkaan, de Quill, waar je onwijs mooie hikes in kunt lopen. De krater is als een jungle.
Het ziekenhuis op Sint Eustatius.
In het ziekenhuisje heb ik gewerkt als allround nurse. Tijdens elke shift werk je als verpleegkundige in principe met een verzorgende. Gedurende de dag is er een arts aanwezig om visite en poli te lopen. Gedurende de avond en nacht is de arts op oproepbasis te bereiken. Dat geeft je als verpleegkundige een grote verantwoordelijkheid. Het ziekenhuis bestaat uit: een spoedeisende hulp, een kamer voor bevallingen, de ward (afdeling) voor opgenomen patiënten hier is plek voor ongeveer 12 patiënten. Verder beschikt het ziekenhuis over een poli, röntgenapparaat, fysiotherapeut, keuken en een lab. Mijn ervaring is dat het in het ziekenhuis rennen of stilstaan is. Tijdens sommige diensten was het een gekkenhuis, dan bleven de spoed patiënten binnenkomen en had ik daarnaast verantwoordelijkheid voor de ward. Ook heb ik meegemaakt dat we geen patiënten in het ziekenhuis hadden, een hele rare gewaarwording.
Ik mag mee als helicopter nurse.
De verpleegkundige en verzorgende doen alles in het ziekenhuis. Ze zijn de meldkamer, spoedeisende hulp en ze zijn verantwoordelijk voor de ward; de opgenomen patiënten. Ik ben ook meegeweest als ambulanceverpleegkundige voor een melding. Verder heb ik een cursus gedaan om als helikopter nurse mee te mogen met transport van een patiënt naar St. Maarten. In het ziekenhuis werken huisartsen, er zijn dus geen specialisten. Wanneer een patiënt specialistische zorg of een operatie nodig heeft dient hij te worden uitgevlogen.
Door het werk als allround nurse heb ik bij een aantal casussen de patiënt in alle ketens kunnen volgen. Ik ging dan als ambulanceverpleegkundige op uitruk, onderzocht de patiënt op de spoedeisende hulp en nam de patiënt, daar waar nodig op of stuurde de patiënt in voor vervoer. Patiënten gaven aan het erg prettig te vinden om telkens dezelfde verpleegkundige te hebben, dit geeft ze vertrouwen.
Zo veelzijdig dat ik professioneel gezien echt uitgedaagd werd.
Gedurende het werk heb ik patiënten van alle specialismen gehad, van jong tot oud. Van drenkeling tot pijn op de borst. Van grote trauma’s tot overdosis cocaïne. Van kindjes met astma tot allergische reacties. Doordat de patiënten populatie zo divers is, is klinisch redeneren van groots belang. Ik heb een grote ontwikkeling doorgemaakt in hoe ik systematisch een de patiënt zou kunnen benaderen d.m.v. de ABC en vervolgens een gerichte behandeling te starten en/of de arts in te lichten. Het was soms echt een uitdaging hoe ik het ging aanpakken.
Ik voel mij vanaf het begin een onderdeel van het ziekenhuisteam. Doordat je vaak met z’n tweeën werkt is teamwork heel belangrijk, en is een fijne werksfeer dus ook heel belangrijk. Ik heb veel ervaring opgedaan met andere culturen en gewoontes. Na een tijdje kwam ik bij collega’s thuis om samen te eten of een gezellige tijd door te brengen. Ik voelde mij echt onderdeel van de community.
Levensechte bijscholing en trainingen vanuit de hulpdiensten.
In de laatste week heb ik deelgenomen aan een training die werd gegeven door instructeurs van de ambulance en brandweer. We hebben onder ander de ALS van reanimatie van zowel volwassen en kinderen en ‘stop de bloeding’ getraind. Tijdens de laatste dagen van de training was er een grootschalige oefening met ambulance, politie en brandweer. Ik heb toen voor het eerst ervaren hoe het is om patiënt te zijn, als lotusslachtoffer. Daar lag ik dan, in een autowrak, de auto werd opengeknipten ik werd op de plank uit de auto bevrijd. Ik heb ervaren hoe kwetsbaar je bent als patiënt en hoe afhankelijk je van hulpverleners bent.
Het was bijzonder om de feestdagen op Statia door te brengen.
Voor het eerst de feestdagen in het buitenland door te brengen was een bijzondere belevenis. Vooral om Kerst en Oud en Nieuw in het tropische weer te vieren was heerlijk. Op het eiland waren veel huizen versierd met kerstverlichting. Er was zelfs een heuse kerstparade en er was uiteraard veel lekker eten. Kerst heb ik doorgebracht bij vrienden en een collega. Met collega’s hadden we lootjes getrokken en gingen we ergens lunchen. Het was een mooie middag, waar ik weer even besefte hoe mooi de tijd hier is. 
Tijdens Oud en Nieuw had ik nachtdienst. Op het eiland is geen vuurwerk, dus wordt er voor eigen vuurwerk gezorgd. Precies om middernacht startte er een parade van ambulance-, brandweer- & politie voertuigen. Ik mocht mee in de ambulance, daar reden we dan vol met keiharde sirenes door de straten. Er stonden overal mensen langs de weg. Na de parade heb ik de hele nacht lekker gegeten en alcoholvrije champagne gedronken. Deze Oud en Nieuw ga ik nooit meer vergeten.
Naast het werk heb gedurende mijn verblijf hier mooie tripjes naar de buureilanden gemaakt. Bijzonder om te zien dat de eilanden hier in de omgeving allemaal zo compleet anders zijn. Zo heb ik Saba day weekend op Saba gevierd en heb ik een week lang op Anguilla op het mooiste strand gelegen wat ik ooit heb gezien.
Mijn werkperiode afsluiten met de geboorte van een nieuwe inwoner.
Tijdens mijn laatste dienst in het ziekenhuis is er een baby’tje geboren. Het was de eerste bevalling van het jaar 2019 op Statia, dus de volgende dag was de pers aanwezig voor een foto in de krant, op de voorpagina. Ik kreeg berichtjes van locals en mensen die ik had ontmoet op Saba en Anguilla die mij in de krant hadden gespot.
Mijn tijd hier heb ik afgesloten met een afscheid poolparty met vrienden en collega’s. Het was een onwijs gezellige middag met lekker eten en muziek. Ik heb enorm van deze tijd genoten, veel geleerd en meegemaakt. Ik heb alles eruit gehaald wat er in zat. Veel bijzondere, lieve en vooral gastvrije mensen leren kennen die ik nooit meer ga vergeten.
Het is nu tijd om verder te gaan en mijn avontuur te vervolgen…
Groetjes, Patrick!
